ردیف در تئوری موسیقی ایرانی به ترتیب و ترتیب‌بندی آهنگ‌ها و نغمات اشاره دارد. هر کدام از این آهنگ‌ها که به آن‌ها گوشه گفته می‌شود، جزئی از یک دستگاه یا آواز را تشکیل می‌دهند و بر اساس توسعه ملودی و موقعیت مکانی در دانگ‌های یک دستگاه یا آواز، مرتب می‌شوند. ردیف در موسیقی ایرانی نقش مهمی در فرهنگ موسیقی سنتی این کشور بازی کرده است و به حدی اهمیت دارد که به عنوان بخشی از میراث فرهنگی بی‌مانند توسط یونسکو به ثبت رسیده است.

برونو نتل در تحلیل خود به ردیف موسیقی ایرانی، تشبیهی به هنر مینیاتور ایران ارائه داده است. او می‌گوید که این دو هنر از دور به نظر ممکن است کم‌اهمیت به نظر بیایند، اما با بررسی دقیق و دقیق‌تر، می‌توان جزئیات ارزشمند آن‌ها را درک کرد. نتل در تحلیل خود توضیح می‌دهد که اگرچه ردیف در اولین نگاه ممکن است به عنوان مجموعه‌ای از گوشه‌ها با اهمیت یکسان به نظر برسد، اما در واقع گوشه‌ها دارای اهمیت‌های متفاوتی هستند.

پداگوژی موسیقی، هنر تدریس موسیقی، نقش کلیدی در شکل‌دهی و تغذیه استعدادهای موسیقی دارد. این مفهوم شامل مجموعه‌ای از روش‌ها، استراتژی‌ها و تکنیک‌هاست که فرآیند یادگیری و مسلط شدن بر روی سازهای موسیقی و مهارت‌های صوتی را تسهیل می‌کند.