بررسی تاریخچه ساز پیانو | PIANO HISTORY
تاریخچه ساز پیانو
پیانو توسط بارتولومئو کریستوفوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پاددوای (padua) ایتالیا اختراع شد. این
ساز بر پایه نوآوری‌هایی که در سازهای کیبوردی قبل از آن وجود داشت، بنا شد؛
این اختراع به مدت یک دهه ناشناخته ماند، تا اینکه در سال 1711 یکی از نویسندگان ایتالیایی مقاله‌هائی
در رابطه با این اختراع نوشت که بعدها به زبان آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد؛
این مقاله شامل نوع و ساختار پیانو و مکانیزمی که در آن به کار رفته است نیز بود که بعدها سازندگان
پیانو برای ساخت این ساز، از اطالاعات این مقاله استفاده میکردند.
قبل از اختراع پیانو از سازهای کیبوردی به نام کلاویکورد و هارپسیکورد استفاده می‌شد که مکانیزم آنها
در قرن هفدهم، توسعه زیادی یافت.
تفاوت کلاویکورد و هارپسیکورد
در کلاویکورد، سیم‌ها توسط وسیله‌هایی مضراب مانند کوبیده و زده می‌شدند، در حالی که در هارپسیکورد،
وقتی نوازنده کلید را فشار می‌داد، سیم‌ها به صورت مکانیکی توسط قالب‌هایی کشیده و کنده می‌شدند.
تفاوت پیانو با کلاویکورد و هارپسیکورد
یکی از اصلی‌ترین تفاوتهایی که پیانو با این سازها داشت، این بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت
صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، با توجه به شدت ضربهٔ وارد شده بر کلید، مقداری ثابت بود و
تفاوتی نمی‌کرد؛
اما در پیانو این امکان ایجاد شد که نوازنده با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرم‌تر ایجاد کند، یا با
ضربات محکم‌تر صدایی بلندتر با پیانو تولید کند.
همین ویژگی پیانو را به سرعت مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار داد.
اولین پیانوهایی که ساخته شد، ظاهر و صدایی شبیه به هارپسیکورد داشتند؛
درواقع مخترع پیانو یک هارپسیکورد ساز بود که به دنبال ارتقاء مکانیزم هارپسیکورد بود تا این ساز
قادر به تولید صدا با شدتهای مختلف با توجه به نیروی وارد شده به کلیدها باشد؛
اما در نهایت این ارتقاء منجر به ایجاد ساز جدیدی شد که پیانو فورته نام گرفت و به مرور زمان به شکل
امروزی پیانو درآمد؛
سازندگان پیانو
به جز کریستوفوری موزیسین‌های دیگری نیز به دنبال اضافه کردن این قابلیت به هارپسیکورد بودند؛ مانند
اسکروتر، ارگ نواز آلمانی؛
اسکروتر نیز هم‌زمان با کریستوفوری به دنبال ارتقاء قابلیت‌های هارپسیکورد و اضافه کردن چکش‌ها به
این ساز بود.
به گفته خود اسکروتر ذهنیت ساخت چکش‌ها برای هارپسیکورد بعد از شنیدن اجرای هبن استریت هنگام
نواختن دولسیمر (سازی که به سنتور شباهت دارد) ایجاد شد.
اگرچه در نهایت اسکروتر نتوانست ساخت پیانو را به نام خود ثبت کند اما در حدود سال 1724 پیانوهایی
با طرح‌ها و مکانیزم‌های پیشنهادی او ساخته شد.
بعد از اسکروتر، سیلبرمن، پیانو ای با اندکی تغییر و ساده سازی با توجه به مکانیزم‌های پیشنهادی اسکروتر
ساخت؛ هرچند که کارایی چندانی نداشت و گاته میشود، باخ این سازها را قابل قبول نمی‌داست.
نام گذاری
نام پیانو برگرفته از عبارت ایتالیایی (forte e piano col Gravicembalo)به معنای هارپسیکورد با
صدای ملایم و قدرتمند است.
این کلمه بعدها به پیانو فورته تبدیل شد و در ادامه کلمه پیانو در سال 1732 در پی کوتاه شدن کلمه پیانو
فورته بود که رواج یافت.
سازی که امروزه ما به عنوان پیانو می‌شناسیم با این طرح از اواسط قرن نوزدهم رواج یافت؛ علاقه به
این ساز زیاد بود اما با این وجود 50 سال طول کشید تا واقعا به طور گسترده مورد توجه قرار گیرد.